„Ruch zastąpi prawie każdy lek, podczas gdy wszystkie lekarstwa razem wzięte nigdy nie zastąpią ruchu” – mawiał w XVI wieku Wojciech Oczko. Ten królewski medyk poświęcił się badaniom właściwości leczniczych polskich wód mineralnych i wpływu ćwiczeń fizycznych na ciało człowieka.
Kinezyterapia, wywodząca się z greckiego słowa "kinesis" oznaczającego ruch, stanowi kluczowy aspekt fizjoterapii. Jej głównym celem jest wykorzystanie ruchu jako formy leczenia. Polega to na przeprowadzaniu ćwiczeń fizycznych, które stymulują działanie całego organizmu. Kinezyterapia może działać albo miejscowo, albo ogólnie.
Kinezyterapia miejscowa koncentruje się na leczeniu konkretnego obszaru ciała, mając na celu przywrócenie utraconych funkcji lub rozwój mechanizmów kompensacyjnych. Natomiast kinezyterapia ogólna ma na celu poprawę wydolności całego organizmu poprzez zwiększenie siły mięśniowej, wydolności fizycznej oraz sprawności ruchowej. Dodatkowo, może pomagać w stymulowaniu układu krążenia i oddechowego, a także w łagodzeniu problemów związanych z wiekiem.
Ćwiczenia fizyczne stosowane w kinezyterapii powinny być dostosowane indywidualnie do potrzeb każdego pacjenta, odpowiednio dawkowane i precyzyjnie wykonywane.